Blog naar aanleiding van lezersvragen

HET AARDE-PROJECT EN DE DAARAAN VERBONDEN CONTRACTEN – DEEL 2

Is het Aarde-experiment dan een vergissing?

Neen, het was geen vergissing. Onthoud dat dit de allereerste keer was dat er een dergelijk experiment plaatsvond. Er was geen voorgaande, geen enkel referentiepunt. Er was een héle strenge selectieprocedure ten aanzien van welke zielen eraan zouden deelnemen (vergelijk het met de Apollo-vluchten: alléén de allerbesten werden daarvoor uitgezocht). Er werden hoge eisen gesteld aan de toch al zuivere, hoogstaande zielen … ze werden gewogen op vele eigenschappen, waaronder standvastigheid, Lichtquotiënt, wijsheid en inzicht, strijdvaardigheid voor de Waarheid, Liefdequotiënt … en raad eens? Wij, al de channelers en al onze lezers werden uitverkozen in nauwe verbondenheid met Moeder en Vader. Dat is zo, anders waren wij nu niet hier.

Niemand kon echter op dat moment voorzien hoe groot de invloed zou zijn van de duisteren, of hoe diep de zuivere zielen zich zouden laten zinken om hun belofte (het redden van de zielen van de duisteren) na te komen. En hoe vreselijk de gevolgen daarvan voor die zielen zouden zijn … toen dat duidelijk werd, kwam er meteen hulp beschikbaar, maar de bepaling in onze contracten ‘géén ingrijpen, tenzij daarom verzocht wordt’ was nog steeds van kracht.

Dus incarneerden een heel aantal Hemelingen om ons te komen helpen, door ons de herinnering te brengen aan onze Thuis, aan het Licht en de Liefde van Moeder en Vader God. Wij kennen hen als de Kumara’s, de Geascendeerde Meesters, de Aartsengelen, de Chohans … Zij waren niet gebonden aan een contract zoals het onze en konden dus hierheen komen met behoud van hun herinnering aan de Lichtrijken, en zodoende konden zij ons hun boodschap overbrengen. Dat wij inmiddels zozeer in de greep van het duister waren dat we die boodschap niet meer konden/wilden/durfden begrijpen … dat was ook een nieuw gegeven voor de Hemelingen.

Sindsdien zijn ze onvermoeibaar op zoek geweest naar manieren om ons de weg naar Huis te helpen terugvinden, om een einde te maken aan ons onmenselijke lijden … maar zolang wij geen hulp wilden aanvaarden (op een enkeling of kleine groepjes na) KONDEN en MOCHTEN ze niet méér doen dan dat: blijven roepen en ons de hand reiken …

Dat, in combinatie met onze ’tijdelijke terugkeer naar Huis’ tussen onze levens in, heeft het Licht in ons in leven gehouden en intussen is dat kleine vonkje aangewakkerd tot een laaiend Liefdevuur – het verlicht onze omgeving, onze medemensen en ja, ook de volgelingen van de Cabal worden erdoor geraakt!

Zo hebben wij met hulp van Boven ons contract – onze belofte, onze eed – gestand gedaan. En nu komt dan eindelijk het einde van dat hele avontuur in zicht.

En als Jezus/Sananda zelf komt vertellen dat wij zijn zoals Hem, hoe kunnen we Hem dan niet geloven? Hij is al die jaren nooit van onze zijde geweken, heeft ons met raad en daad bijgestaan, heeft troost en Liefde geboden … ik kan niet anders dan Hem geloven, als Hij mij zijn geliefde Zuster noemt en mij uitnodigt om de weg naar Huis te nemen.

Bovendien (en daar ben ik dan misschien wel mee bevoorrecht): ik heb Hem en St. Germain en AE Michael vrijwel lijfelijk naast mij gevoeld. Ik heb Jezus/Sananda gevoeld/gehoord, als hij over mijn schouder keek tijdens het vertalen. Ik heb de woorden van St. Germain in mijn hoofd gehoord, als hij ze mij dicteerde voor de Lessen. Ik heb met AE Michael en zijn Legioenen mee gestreden in de astrale rijken en daarna heeft hij mij in zijn armen gehouden, totdat mijn energie weer was aangepast aan het ‘normale’ leven op Aarde. Dus ja, ik wéét dat ik Kind ben van Moeder en Vader God en dat alles wat Zij ons willen geven, ook voor mij bestemd is.

Het ‘oorspronkelijke contract’ (de allereerste keer), het contract waarmee wij ons verbonden aan ‘Project/Experiment Aarde’ kan/mag/wordt niet verbroken – totdat de overeengekomen contractduur bereikt is.

Aangezien wij nu – in de eindtijd – nog hier zijn, hebben wij dus getekend tot de eindstreep. (Ik weet dat dat voor mij in elk geval zo is – ik zei jaren geleden al: ik blijf net zo lang hier tot ik het licht (met kleine ‘l’) mag uitdoen. Dat wil zeggen dat er dan helemaal niemand nog hier is, dat iedereen Ascentie heeft bereikt en naar het Licht is gegaan’.)

Mijn opdracht blijft, zoals steeds: ‘Hart en geest en ziel, eeuwig in dienst van het Licht – dat is mijn opdracht, daarvoor heb ik gekozen.’ Daarvoor heb ik (in al mijn levens) strijd geleverd, honger en dorst en pijn geleden, mijn leven gegeven, mijn stem schor gepraat, liederen gezongen, verre reizen gemaakt, huis en haard in de steek gelaten … om nu uiteindelijk in DIT LEVEN in het betrekkelijk rustige vaarwater terecht te komen waarin ik nu zit: een sterk en mooi gezin dat mij de kans en de vrijheid geeft om thuis, met een laptop, mooie teksten te vertalen (of zoals nu: te schrijven) voor iedereen die ze lezen wil … in de overtuiging dat de mensen die ze nodig hebben, vanzelf hun weg er naartoe vinden.

Ik las ooit (ik was een jaar of 11 en leerde net Frans op school, in het vijfde leerjaar) op een prentkaart een tekst in het Frans en kende hem na een paar minuten uit mijn hoofd – het sprak me enorm aan – ook al wist ik niet wat het betekende: dat moest ik gaan opzoeken in het woordenboek.

Het kan zijn dat ik na al die jaren de tekst niet 100% correct weergeef – ik heb die kaart daarna nooit meer gezien, maar dit stond er op: Être pour autres un chemin, qu’on utilise et qu’on oublie. Ik vertaalde dat als: ‘Voor anderen een weg zijn, die men gaat – en dan vergeet.’ Sindsdien is dat hoe ik in het leven sta: ik wil anderen vooruithelpen, door zelf ook vooruit te gaan, door een weg te banen, door een Lichtbaken te zijn dat mensen – als hun hart hen dat ingeeft – kunnen volgen. Of dat hen in elk geval het vertrouwen geeft dat het Licht bereikbaar is – ook al volgen zij een andere weg.

In Liefde, Licht, Vreugde, Dankbaarheid, Vertrouwen, Hoop en Vrijheid,
xxx
Veerle
24 maart 2016